صفحات

۲۷ مرداد ۱۳۸۹

دنیل دنت: خوبی را شکر؛ نه خدا را شکر

خوبی را شکر مقاله ای از دنیل دنت است که در زیر برگدان پارسی آن را می آورم.
دو هفته پیش، من را با آمبولانس به بیمارستان رساندند و در انجا به کمک سی تی اسکن مشخص شد که بریدگی آئورت دارم. خوشبختانه، من هفت سال پیش عمل بای پس سرخرگ داشتم که از وقوع فاجعه جلوگیری کرده بود. پس از ۹ ساعت عمل جراحی – که در آن قلب من ایستاده بود و برای جلوگیری از آسیب مغزی در اثر نرسیدن اکسیژن، مغز و بدنم تا دمای ۴۵ درجه سرد شده بود – در حال حاضر مفتخر به داشتن یک آئورت جدید هستم که توسط جراح کار گذاشته شده است.
دوستان کنجکاو بودند بداند که آیا تجربه ای در بستر مرگ داشته ام. اگر داشته ام تاثیری بر بی خدایی علنی ام داشته است. آیا چیزی به من الهام شد؟ بله، الهام شد. با وضوح بیشتری نسبت به قبل دیدم که وقتی میگویم «خوبی را شکر!» فقط یک معادل برای «خدا را شکر» نیست. براستی خوبی را شکرگزارم که نیکیهای بسیاری در این هستیست و هر روز نیز بیشتر خواهد بود.
که براستی زندگیم را مدیون این محصول خارقالعاده بشری هستم و خودم را سپاسگزار میدانم و این واقعیت را اینجا و اکنون جشن میگیرم.
اما قدردان چه کسی هستم؟ سپاسگزار کاردیولوژیستی هستم که منرا برای سالها زنده نگه داشت. قدردان جراحان، متخصصین اعصاب، بیهوشی، پرستاران، دستیاران و تکنسین ها هستم که در کل مدت مواظب من بودند. سپاسگزار تمام کارمندانی هستم که برایم غذا آوردند، اتاقم را تمیز کردند و مرا با صندلی گردان اینور و انور بردند. مردمانی از اگاندا، کنیا، لیبریا، هائیتی، فیلیپین، کرواسی، روسیه، چین، کره، هند و البته ایالات متحده. با این وجود کل این تیم نمی توانستند کارشان را درست انجام بدهند اگر کار افرادی دیگر نبود.
با قدردانی یاد دوست و همکار از دست رفته ام آلن کورمک را گرامی میدارم که جایزه نوبل را مشترکا برای اختراع دستگاه سی  تی اسکن برنده شد. آلن، یکبار دیگر پس از مرگ زندگیی را نجات دادی، البته که کسی نمی شمرد. جهان جای بهتریست بخاطر کاری که کردی. خوبی را شکر.
سپس می ماند کل جامعه علمی و فناوری پزشکی که بدون آنها خالصانه ترین نیات تقریبا بیفایده اند. پس سپاسگزار همه سردبیران و داوران گذشته و حال مجلات Science، Nature، Journal of the American Medical Association، Lancet و سایر موسسات پزشکی و علمی که در تلاش برای بهبود و تشخیص نارسایی ها هستند.
آیا من علم پزشکی را می پرستم؟ آیا علم دین من است؟ نه، هرگز. هیچ جنبه ای از پزشکی و یا علم وجود ندارد که از سخت ترین محکها معاف باشد و به سادگی می توانم مجموعه ای از نارسایی ها را معرفی کنم که نیازمند اصلاح هستند. البته اینکار بسیار ساده است، زیرا جامعه علمی در حال حاضر درگیر سفت و سخت ترین خودآزمایی و بررسی است که تابحال بشر به خود دیده است. این نقادی خردورزانه، با وجود همه کاستی ها، رمز موفقیت این دستاورهای بشری بوده است.
خب، با دوستان دیندارم (بله، تعداد اندکی دوست دیندار دارم.) چه سخنی دارم، که شجاعت و صداقت آنرا داشتند که بگویند برایم دعا کرده اند؟ با رضایت کامل بخشیدمشان و سخنانشان را شبیه به آنچه دوستان بی دینم گفتند، ترجمه کردم. «بهت فکر میکردم و از صمیم قلب آرزو داشتم که سلامتیت را بازیابی». این حقیقت که این دوستان عزیز به من فکر می کردند و زحمت کشیدند و بهم گفتند، به خودی خود، بدون نیاز به چسباندنش به ماورالطبیعی ارزشمند است. اما شوخی نمیکنم وقتی میگویم که دوستانی که برایم دعا کرده اند را بخشیدم. دعای آنها برای من شبیه این است که کسی بگوید: «من به یک جادوگر پول دادم که طلسم بیماری تو را بشکند». انتظار نداشته باشید که ممنون و یا حتی بی تفاوت باشم. آیا تند رفته ام؟ قطعا دعا کردن ضرری به دنیا نمی رساند! ولی نه خیلی هم مطمئن نیستم. حداقل، اگر واقعا می خواستند کار مفیدی انجام دهند، میشد که زمان دعا را برای انجام کار مفیدی سپری می کردند. بعلاوه، تحقیقات جدید در هاروارد نشان میدهد که شفاعت طلبیدن جواب نمیدهد. اگر شما اصرار دارید که افسانه موثر بودن دعا را زنده نگه دارید، توضیح و شواهد آوردن را به بقیه ما بدهکارید.
خوبیهای بسیاری – همچون موسیقی، آب خنک در لوله ها، انتخابات و مطبوعات سالم – در جهان وجود دارد که با ایجاد خوبیهای بیشتر می توانید دین خود را ایفا کنید و شکرگزار خوبی باشید. اگر میخواهید سپاسگزار باشید، درختی بکارید، یتیمی را سیر کنید و یا برای دختران مدرسه ای در جهان اسلام کتاب تهیه کنید. و یا می توانید خدا را شکر کنید (خدا چه احتیاجی دارد را نمیدانم). وفاداری دوستان دیندارم را به عقایدشان تحسین میکنم ولی به یاد داشته باشید که وفاداری به یک سنت کافی نیست. باید دائما از خودتان بپرسید: اگر در اشتباه باشم چه؟ در دراز مدت، فکر میکنم میتوانیم از دینداران بخواهیم که در حد استانداردهای مردمان سکولار در علم و پزشکی اخلاقی باشند.

---------
بازآورد از وبلاگ گمراه
  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • StumbleUpon
  • Donbaleh
  • Technorati
  • Balatarin
  • twitthis

0 نظرات:

ارسال یک نظر

 
ساخت سال 1388 وبلاگ شخصی داریوش رهازاد.قدرت گرفته با بلاگر تبدیل شده به سیستم بلاگر توسط Deluxe Templates. طراحی شده بوسیله Masterplan. . بهینه شده برای سیستم فارسی مجتبی ستوده